Prof. Dr. Werner Gitt
Die grundlegende Frage, die suchende Menschen sich stellen, wird hier von Prof. Dr. Werner Gitt beantwortet. "Wie findet man den Himmel?" Auf jeden Fall nicht durch eigene Anstrengungen oder Konzepte. "Was aber bringt uns wirklich in den Himmel?" Gott hat die Einladungen für den Himmel schon verteilt wie im Gleichnis des Menschen, der zu einem großen Fest Einladungen verschickte. Doch viele Menschen redeten sich heraus.
Prof. Dr. Gitt ruft dazu auf, nicht so "kurzsichtig" wie diese Leute zu sein. Jesus will uns vor der Hölle erretten und diese wird kein Vergleich zu der sogenannten "Hölle von Auschwitz" sein. Er hat am Kreuz für unsere Schuld bezahlt, wir müssen diese Einladung nur annehmen, dann ist ein Platz im Himmel "gebucht". Ein Entscheidungsgebet soll den Lesern dabei helfen.
Dieses Traktat eignet sich besonders gut zur Weitergabe an suchende Menschen!
8 Seiten, Best.-Nr. 120-40, Kosten- und Verteilhinweise | Eindruck einer Kontaktadresse
Кёп адам – ёлюмню юсюнден ойлагъанла окъуна, ёлгенден сора ол дуниялары къайда ётеригини юсюнден сагъыш этмейдиле. Бу дуниядан ёлюп кетгенден сора, ала ёмюрлюк жашаугъа ётериклерини юсюнден ойламайдыла – ол жашау а, не Раббийни биргесине – жаннетде, не Рабийсиз жаханимде боллукъду. Бир белгили киноартист жети жылы толгъанда «Инопланетянин» деген фантастика кинода баш ролюн ойнагъанды. Эмда андан сора бек белгили адам болгъанды. Кёп болмай, жыйырма сегиз жылы толгъанда, ол былай айтханды: «Мен киштигимден алгъа ёлсем, анга,мени кюйдюргенден сора мени кюлюмю ашаргъа беригиз; алай бла мени жашауум киштикде окъуна андан ары барсын».
Кесини ёмюрлюк жашаууну юсюнден аллай бир ойлаусузлукъ къалай осалды!
Исса жерге келип адамланы арасында жашагъан заманда Анга бек кёп адам келе эди. Аланы асламысы бу дунияны жашаууна керекли затланы излей эдиле:
Эмда бек аз адам жаннетге къалай тюшерге боллукъну юсюнден сорургъа Иссагъа келе эдиле. Бир жаш адам Иссаны соруу берир ючюн излей эди. Ол: «Ахшы устаз! Ёмюрлюк жашаудан юлюшлю болур ючюн, мен не этейим?» – деп сорду. (Лука 18:18) Исса анга: «Битеу болгъан затынгы сат», – деди. Жюрегинде биринчи жерни алгъан затны юсюнден айтхан эди. Эмда андан сора: «Кел да Мени ызымдан жюрю», – деди. Ол жаш адам бек бай болгъаны себепли, Иссаны айтханына къулакъ салмады эмда кеси Жаннетни къабыл этмеди. Жаннетни излемегенле да бар эдиле, алай а Иссагъа тюбеп жаннетни юсюнден эшитгенден сора, олсагъат окъуна жаннетге тюшер хар амалны хайырланнгъан кёп адам да бар эди. Сёз ючюн, Закай деген бир адам Иссаны жаланда кёрюрге излей эди. Алай а, жаланда кёрюп къалмай, Закай жаннетге жолну тапхан эди. Закайны юйюнде къонакъда болгъан кезиуде, Исса анга: «Энди бу юйге къутхарылыу келди», – деди. (Лука 19:9).
Эмда биз аны бу дунияда къалай табаргъа боллукъбуз?
Ол амалны юсюнден Раббий не айтады? Биз, жаннетни излеуде Раббий бизге аны саугъагъа берирге айтханын эсге алмасакъ – жаннетге тюшерге башха амалла излегенибиз бошду. Бир жырчы бир масхарачыны юсюнден былай жырлай эди: «Ол жаннетге тийишлиди, нек дегенде – кёп адамланы къууандыра эди». Бир бай тиширыу а, жарлылагъа болушлукъ этген фонд къурагъан эди эмда жыйырма жарлы тышырыу хакъ тёлемей жашарча, юйню ишленнгенине тёлеген эди. Ол юйде жашаргъа излегенле, хар кюн сайын, бир сагъатны ичинде алагъа бу ахшылыкъны этген тышырыуну жаны къутхарылыр ючюн тилек этип турургъа керек эдиле.
Аны бизге ангылатыр ючюн Исса оюм берген таурухну айтды (Лука 14:16). Бу оюм берген таурух Иссаны сыфатын ачыкълайды. Бир адам уллу ушхууур этерге оноу этди (мында ушхуур – жаннетни кергюзтеди) эм кёп адамлагъа чакъырыу къагъыт жиберди. Алай а чакъырылгъан адамланы жууаплары бек сейирсиндиредиле. Ала бары да чакъырыугъа «угъай» дедиле эмда «бары да бир тилли болгъанча кечгинлик тилеп башлагъандыла.
Биринчиси: мен жер сатып алгъанма…
Экинчиси: мен беш къош ёгюз сатып алгъанма…
Ючюнчюсю: мен къатын алгъанма, ол себепден келаллыкъ тюйюлме». Исса оюм берген таурухун ушхууур этген адамны сёзлери бла бошады: «Ол себепден сизге айтама – ол алгъа чакъырылгъанладан бири да мени ушхуууруму татарыкъ тюйюлдю». (Лука 14:24).
Жаннетни табаргъа болгъаныча, тас этерге да бола кёреме? Биз чакъырылыуугъа хау неда угъаймы дейбиз – ол бек магъаналыды. Андан магъаналы зат болалырмы? Бек кёп адам ахырзаманда жаннетге тийишли болмай къаллыкъдыла. Ол иш а адамла жаннетге жолну билмегенлеринден тюйюл, алай а ол жолну къабыл этмегенлери ючюн боллукъду.
Биз ол оюм берген таурухда айтылгъан юч адамдан юлгю алыргъа керек тюйюлбюз – аладан бири да уллу ушхууургъа келмеди! Алай болгъанлыкъгъа уллу ушхууур болмай къалмады. Чакъырылгъанла угъай дегенден сора, юйню иеси кесини къулларына: «Хар бир адамны да чакъырыгъыз», – деп буйрукъ берди. Ол энди алтын накъышлары бла жасалгъан чакъырыу къагъытла жибермейди. Энди жаланда: «Келигиз», – деген сёз тамамды. Ол чакъырыугъа келген адам уллу ушхууурда кесине жер табады. Сора уа не? Адамла ушхууургъа барадыла; кёп адам окъуна барады. Юйню иеси тёгерекге къарап, дагъыда бош жерле болгъанын кёрюп эмда кесини къулларына: «Барыгъыз да, адамланы келирге атландырыгъыз», – деди.
Бу оюм берген таурух бюгюннгю болумну бек ачыкъ кёргюзтеди. Жаннетге эшик хар адамгъа да ачыкъды. Раббий санга буйрукъ этеди: «Акъылман бол! Бюгюн кел, жаннетде санга хазырланнган жерни ал. Ёмюрлюк жашаудан юлюшлю бол!»
Жаннет биз аны ачыкъларгъа болалмазча ариуду. Коринфлилеге жазылгъан биринчи къагъытда (2:9) жаннетни юсюнден былай жазылады: «Аллах, Аны сюйгенлеге не хазырлагъанын кёз да кёрмегенди, къулакъ да эшитмегенди эм ол адамны жюрегине да келмегенди». Бу дунияда жаннет бла тенглешдирир бир зат да жокъду. Анда алай аламатды! Жаннет алай багъалыды, биз ары тюшерге бир амалыбызны да тас этерге керек тюйюлбюз.
Раббий Исса бизге жаннетге жол ачханды. Иссаны юсю бла жаннетге кирирге амал барды. Энди бары да бизни къолубуздады. Чакъырыу къагъыт келген заманда «Угъай» дегенле ол юч оюмсуз чакъырылгъаннга ушарыкъдыла.
Къутхарылыу Исса Масихни
юсю бла бериледи
«Абустолланы ишлери» деген китапда (2:21) биз бек магъаналы сёзлени окъуйбуз: «Раббийни атын айтып тилек этген хар адам къутхарыллыкъды». Бу сёзле – Жангы Кесаматны баш магъанасын тутхан сёзледиле. Абустол Паул Филиппы деген шахарда тутмакъда болгъан заманда сакълауул бла ушагъын бу сёзле бла бошагъан эди: «Раббий Масих Иссагъа ийнан, кесинг да къутхарылырса эм битеу юйюрюнг да къутхарылыр» (Аб. Ишл. 16:31). Бу сёзле адамны жашауун тюрлендирирге болаллыкъ сёзледиле. Ол ингирде окъуна сакълауул тобагъа къайтды да жаннетге тийишли болду.
Исса неден къутхаргъанын билирге керекди: ёмюрлюк ёлюмге элтген жолдан – жаханимден. Инжилде жазылгъаннга кёре адамла жаннетде кибик жаханимде да ёмюрлерин ётдюрлюкдюле. Бир жер – аламатды, экинчи жер а - ахырлыкъды. Ючюнчюсю – жокъду. Ёлгенден сора хар неда бошалады деп бир адам да айталлыкъ тюйюлдю. Оноу Иссаны къолундады. Биз Иссаны къабыл этсек ёмюрлюк жашауубуз жаннетде боллугъун билебиз. Бир жол мен лекцияларым бла Польшада болгъан эдим. Анда биз Освенцим концлагерге баргъан эдик. Немисли фашистлени заманында анда бек къоркъунчлу эм кюйсюз затла бола эдиле. 1942-1944 жыллада Освенцимде газ бла буулуп эм кюйдюрюлюп бир миллион бла беш жюз минг адамгъа жууукъ ёлтюрюлген эдиле. Аланы асламысы чюйютлюле эдиле. Литературада «Освенцимни жаханими» деген сёз къуралгъанды. Ол сёзню юсюнден, мен газ жиберилген камерада, бир кереге алты жюзге жууукъ адам ёлген жерде ойлай эдим. Ол сёз бла айталмазча ахырлыкъ эди. Ол жер кертиси бла жаханимми болур эди?
Биз – экскурсиягъа баргъан къауум адам - ол жерлени къоркъуусуз башдан аякъгъа дери къараргъа онгубуз бар эди, нек десегиз ол жерде энди бир адамны да ёлтюрмей эдиле. Ол адамсызлыкъ ишлени ахыры 1945 жылда келген эди. Освенцимде болгъан жаханим бир талай заманны ичинде болгъан эди, Инжилде жазылгъан жаханим а - ёмюрлегеди.
Освенцим музейде мени кёз къарамым къабыргъаланы биринде орналгъан жоргъа тюшдю. Ол тутмакъгъа тутулгъанланы бири кесини ышанууун чюй бла къабыргъада тырнагъан эди. Ол жазыкъ адам кёп башха адамла бла бирге газ жиберилген камерада ёлгенди, алай а ол кесини къутхарыучусун – Масих Иссаны биле эди. Ол адам – ол кюйсюз, ахырлыкъ жерде ёлгенликге – жаннет эшик анга ачыкъ эди. Жаханимден а (Исса бизге Жангы Кесаматны бетлеринде кёп кере айтады; сёз ючюн Маттай 7:13; 5:29–30; 18:8) адамгъа не къутхарылыу, не азатланыу жокъду. Освенцим бла тенглешдиргенде жаханим «тохтаусуз» ишлейди – ёмюрлегеди. Аны себепли, жаханимге къысха экскурсия этерге амал жокъду.
Жаннет да ёмюргеди. Ол – Раббий Аллах бизни элтирге сюйген жерди. Аны себепли, сизни Раббийге чакъырыргъа, мени эркин этигиз. Раббий Иссаны къабыл этигиз да, кесигизге жаннетде жер хазырлагъыз!
Бир жол, лекциямдан сора бир тиширыу менден былай сорду: «Адамгъа жаннетде кесине жер хазырларгъа амал бармыды? Солуу жерлеге барыргъа болушлукъ этген бюрогъа ушайды сизни айтханыгъыз!» Мен ол тиширыуну айтханы бла келишдим: «Адам алгъадан кесине билетни алыргъа онг этмесе – муратына жетал-лыкъ тюйюлдю. Сиз Гаваялы айрыкамгъа барыргъа сюе эсегиз, сизге билет алыргъа керекди». Ол менден дагъыда былай сорду: «Билет алыр ючюн багъасын тёлерге керек болур да?!» – «Хау, жаннетге элтген билет-ни да багъасын тёлерге керекди! Алай а, жаннетге элтген билетни багъасы алай багъады, бир адам да аны багъасын тёлеялмайды. Гюнях – бизни жаннетге жолубузда чырмауду. Раббий Аллах а кесини кёклеринде гюняхха тёзмейди. Бу дунияда жашаудан сора Жаннетде ёмюрюн бардырама деген адам алгъа кесини гюняхларындан азат болургъа керекди. Ол азатланыуну кеси гюняхсыз болгъан эталлыкъ эди – эмда ол Адам Исса Масих болду. Жаланда Ол тёлеялгъанды бизни гюняхларыбызны! Эмда тёлегенди – Кесини къаны бла, Кесини къачда ёлгени бла».
Мен Жаннетге тюшер ючюн не этерге керекме? Раббий Аллах барыбызны да Аны къутхарылыуун къабыл этерге буюрады. Инжилде кёп аятла Раббийни чакъырыуун къабыл этерге бизни кёллендиредиле:
Бу башында жазылгъан чакъырыула бары да хакъ кертидиле эм бизни ёмюрлюк жашауубузгъа оноу этерге чакъырадыла. Бу сёзледе аланы керти магъаналарын эм ол ишни артха салыуугъа жарамагъанын кёресиз. Бу чакъырыугъа сизни тюз жууабыгъыз быллай тилекде кёрюнюрге боллукъду:
«Раббий Исса, мен бюгюн окъугъаныма кёре Сени жаннетинге мен жаланда Сени юсюнг бла кирирге болаллыкъма. Мен Сени биргенге жаннетде болургъа сюеме. Ол себепден мени жаханимни тузагъындан къутхар. Мен гюняхлы болгъаным себепли мени барлыкъ жерим жаханимди. Сен а мени гюняхларым ючюн къачда ёлюп, аланы тёлегенсе. Сен мени гюняхлы табийгъатымы туугъан кюнюмден бюгюннге дери кёресе. Сен мени хар болгъан гюняхымы да, унутулгъан гюняхымы да билесе. Мени жюрегими талпыгъаны санга ачыкъды. Болгъан халим бла мен Сени жаннетинге кираллыкъ тюйюлме. Мен Сенден тилейме, мени бар этген гюняхларымы кеч, мен бек сокъуранама. Мени жюрегиме кел да, Сени бла жаннетде болургъа чырмагъан затланы тазала деп тилейме. Сен манга жангы жашау бер. Сени Сёзюнгю – Инжилни ангыларгъа болуш. Сен манга сени Сёзюнгю юсю бла айтыргъа сюйгенинги ангылат эмда бойсуннган жюрек бер, Сени оноуунгу толтурурча. Мени Оноучум бол. Мен Сени ызынгдан барыргъа сюеме. Сен мени жашауумда барыр жолуму кёргюзт. Сен мени эшитгенинг ючюн эмда Сени баланг болургъа эркинлигим болгъаны ючюн Санга махтау салама. Ол дунияда мен Сени бла бирге жаннетде боллугъума ийнанама. Амин».
Профессор
доктор технических наук
Вернер Гитт