Griechische Verteilschriften

 Πώς να πάω στον ουρανό;

 Πολ­λοί άν­θρω­ποι πα­ρα­με­λούν το θέμα της αι­ω­νιό­τη­τας. Το ίδιο πα­ρα­τη­ρεί­ται και σ΄αυ­τούς, που σκέ­φτο­νται για το τέ­λος τους. Η Αμε­ρι­κα­νίδα ηθο­ποιός Ντριού Μπέ­ρι­μορ έπαιζε τον πρω­τα­γω­νι­στικό ρόλο σαν παι­δικό αστέρι στο φα­ντα­στικό φιλμ «Ο εξω­γήι­νος». Όταν ήταν 28 ετών (γεν­νή­θηκε το 1975), αυτή είπε: «Αν επι­βλη­θεί να πε­θάνω πριν από τη γάτα μου, τότε, πα­ρα­καλώ, δώ­στε της να φάει τη στά­χτη μου.» Δεν εί­ναι τρο­μερή αυτή η κο­ντόφ­θαλμη και πε­ρι­φρο­νη­τική θέση προς το θά­νατο;

Στους χρό­νους του Ιη­σού πολ­λοί άν­θρω­ποι ερ­χό­ταν σ΄Αυ­τόν και οι ανά­γκες τους σχε­δόν πά­ντοτε εί­χαν βιω­τικό χα­ρα­κτήρα:

•  Δέκα λε­προί ήθε­λαν να θε­ρα­πευ­τούν (Λου­κάς 17:13).
•  Τυ­φλοί ήθε­λαν να αρ­χί­σουν να βλέ­πουν (Ματ­θαίος 9:27).
•  Άλ­λος άν­θρω­πος πε­ρί­μενε από τον Ιη­σού βοή­θεια στη μοι­ρα­σιά της κλη­ρο­νο­μίας (Λου­κάς 12:13-14).
•  Φα­ρι­σαίοι ήρ­θαν με την ερώ­τηση αν πρέ­πει να πλη­ρώ­νουν φόρο στον Καί­σαρα (Ματ­θαίος 22:17).

Μόνο λί­γοι ήρ­θαν στον Ιη­σού, για να κα­τα­λά­βουν πώς πη­γαί­νει κα­νείς στον ου­ρανό. Ένας πλού­σιος νε­α­ρός Τον ζή­τησε με την ερώ­τηση: «Δι­δά­σκαλε αγαθέ, τι να ππράξω, γιά να κλη­ρο­νο­μήσω αι­ώ­νια ζωή;» (Λου­κάς 18:18). Ο Ιη­σούς του είπε να που­λή­σει όλα, που εί­ναι συν­δε­μένα με την καρ­διά του και να Τον ακο­λου­θή­σει. Αλλά ο νε­α­ρός ήταν πολύ πλού­σιος, δεν δέ­χτηκε τη συμ­βουλή Του και πα­ρα­τή­θηκε από τον ου­ρανό και την αι­ώ­νια ζωή. Υπήρ­χαν και άν­θρω­ποι, που γε­νικά δεν ζη­τού­σαν τον ου­ρανό, αλλά στη συ­νά­ντησή τους με τον Ιη­σού η προ­σοχή τους ήταν στραμ­μένη προς τον ου­ρανό. Και αμέ­σως άπλω­ναν το χέρι προς αυ­τόν. Ο Ζακ­χαίος ήθελε να δεί τον Ιη­σού μόνο από πε­ρι­έρ­γεια. Αλλά βρήκε πολύ πε­ρισ­σό­τερο απ΄αυτά, που πε­ρί­μενε. Μετά την επί­σκεψη του Ιη­σού στο σπίτι του, να το πούμε έτσι, για καφέ μόνο, ο Ζακ­χαίος βρήκε τον ου­ρανό. Ο Ιη­σούς το ισχυ­ρί­στηκε: «Σή­μερα έγινε σω­τη­ρία σ΄αυτό το σπίτι» (Λου­κάς 19:9).

Πως να βρούμε τον ου­ρανό;

Από τα ανα­φερ­θέ­ντα ως εδώ μπο­ρούμε να συ­μπε­ρά­νουμε:

• Τη Βα­σι­λεία των Ου­ρα­νών μπο­ρούμε να τη βρούμε ακρι­βώς σε μια κα­θο­ρι­σμένη μέρα. Εί­ναι καλό να το ξέ­ρει κα­νείς, διότι ανα­φέ­ρε­ται και σε σένα, αγα­πητέ ανα­γνώ­στη! Σή­μερα, δια­βά­ζο­ντας αυ­τές τις γραμ­μές, εί­ναι δύ­να­τον να λά­βεις αι­ώ­νια ζωή από το Θεό.
• Για να λά­βεις τη Βα­σι­λεία των Ου­ρα­νών, δεν πρέ­πει να κά­νεις κα­μιά επί­τευξη.
• Ο άν­θρω­πος μπο­ρεί να βρεί τη Βα­σι­λεία των Ου­ρα­νών τε­λείως ανε­τοί­μα­στος.

Οι λα­χτά­ρες μας για το πώς να μπούμε στον ου­ρανό εί­ναι εντε­λώς λαν­θα­σμέ­νες, αν δεν προέρ­χο­νται από τις αρ­χές του Θεού. Μια τρα­γου­δί­στρια δη­μο­τι­κών τρα­γου­δίων σε τρα­γούδι της για τον κλό­ουν, ο οποίος μετά από πο­λύ­χρονη ερ­γα­σία στο τσίρκο το εγκα­τα­λεί­πει, λέει: «Αυ­τός οπωσ­δή­ποτε θα πάει στον ου­ρανό, γιατί έκανε τους αν­θρώ­πους ευ­τυ­χι­σμέ­νους». Μία πλού­σια δω­ρή­τρια χτί­ζει σπίτι για τους φτω­χούς, στο οποίο μπο­ρούν να ζουνε 20 γυ­ναί­κες. Το έκανε, αλλά με έναν όρο: Οι γυ­ναί­κες εί­ναι υπο­χρεω­μέ­νες κάθε μέρα να προ­σεύ­χο­νται μία ώρα για τη σω­τη­ρία της ψυ­χής της.

Να κά­νεις τους αν­θρώ­πους ευ­τυ­χι­σμέ­νους εί­ναι καλό, αλλά εί­ναι όμως αυ­τός ο τρό­πος να μπούμε στον ου­ρανό;

Για να μας απα­ντή­σει σ΄αυτή την ερώ­τηση, ο Ιη­σούς μας είχε διη­γη­θεί μία πα­ρα­βολή. Στο Ευ­αγ­γέ­λιο κατά Λουκά 14:16 Αυ­τός μι­λάει για έναν άν­θρωπο (που συμ­βο­λί­ζει τον Θεό), ο οποίος κά­νει με­γάλο εορ­τα­σμό (που συμ­βο­λί­ζει τον ου­ρανό) και στέλ­νει προ­σκλή­σεις μόνο σε εκλε­κτούς. Όλες οι απα­ντή­σεις των προ­σκα­λε­σμέ­νων εί­ναι απελ­πι­στι­κές: «Και άρ­χι­σαν όλοι με μία γνώμη να πα­ραι­τού­νται. Ο πρώ­τος του είπε: Αγό­ρασα ένα χω­ράφι... Και ένας άλ­λος είπε: Αγό­ρασα πέ­ντε ζευ­γά­ρια βό­δια... Και ένας άλ­λος είπε: Νυμ­φεύ­θηκα γυ­ναίκα και γι΄αυτό δεν μπορώ νάρθω.» (Λου­κάς 14:18-20). Ο Ιη­σούς απο­τε­λειώ­νει την πα­ρα­βολή με την κρίση του οι­κο­δε­σπότη: «Επειδή σας λέω, ότι κα­νέ­νας από εκεί­νους τους κα­λε­σμέ­νους άν­δρες δεν θα γευ­θεί το δεί­πνο Μου.» (Λου­κάς 14:24).

Από αυτά γί­νε­ται σα­φές, ότι ο άν­θρω­πος μπο­ρεί να απο­κτή­σει ή να χά­σει τον ου­ρανό. Το βα­σικό θέμα εί­ναι αν θα δε­χτούμε ή θα απορ­ρί­ψουμε την πρό­σκληση.

Μπο­ρούμε να μπούμε στον ου­ρανό με ακόμη πιο εύ­κολο τρόπο; Όχι! Αν μια μέρα πολ­λοί άν­θρω­ποι απορ­ρι­φτούν από τη Βα­σι­λεία των Ου­ρα­νών, δε θα εί­ναι γιατί δεν ήξε­ραν το δρόμο προς αυ­τήν, αλλά επειδή απέρ­ρι­ψαν την πρό­σκληση.

Οι τρεις άν­θρω­ποι από την πα­ρα­βολή δεν εί­ναι υπό­δειγμα για μας, επειδή κα­νείς τους δεν δέ­χτηκε την πρό­σκληση και δεν πήγε στον εορ­τα­σμό. Ξε­κό­φτει ο εορ­τα­σμός τότε; Κάτι άλλο! Μετά τις αρ­νή­σεις ο οι­κο­δε­σπό­της έστειλε προ­σκλή­σεις πα­ντού. Αλλά αυ­τές δεν εί­ναι πιά οι προ­σκλή­σεις με χρυσά γράμ­ματα. Τώρα ισχύει μόνο η απλή κλήση: «Ελάτε!» Και ο κα­θέ­νας, που θα δε­χτεί την πρό­σκληση, λαμ­βά­νει σί­γουρη θέση στον εορ­τα­σμό. Τί έγινε; Μά­λι­στα, οι άν­θρω­ποι πή­γανε σε σω­ρούς. Σε λίγο ο οι­κο­δε­σπό­της έκανε ισο­λο­γι­σμό: Έχει άλ­λες ελεύ­θε­ρες θέ­σεις! Και είπε στους δού­λους του: «Εξέλ­τετε ξανά! Κα­λέ­στε ακόμα!»

Σ΄αυ­τόν τον τόπο θέλω να απευ­θύνω την πα­ρα­βολή προς εμάς, επειδή αυτή ανα­φέ­ρε­ται ακρι­βώς στη ζωή μας σή­μερα. Υπάρ­χουν ακόμα ελεύ­θε­ρες θέ­σεις στον ου­ρανό και ο Θεός σή­μερα σου λέει: «Έλα, πάρε τη θέση σου στον ου­ρανό! Να εί­σαι έξυ­πνος και φύ­λαξε θέση στην αι­ω­νιό­τητα! Κάν΄το σή­μερα!»

Ο ου­ρα­νός είνα αφά­ντα­στα ωραίος και γι΄αυτό ο Κύ­ριος Ιη­σούς τον συ­γκρί­νει με εορ­τα­σμό. Στην ΄Α Επι­στολή προς τους Κο­ριν­θί­ους 2:9 ανα­φέ­ρε­ται: «Εκείνα, που μάτι δεν είδε, και αυτί δεν άκουσε, και σε καρ­διά αν­θρό­που δεν ανέ­βη­καν, τα οποία ο Θεός ετοί­μασε γι΄αυ­τούς, που Τον αγα­πούν.» Τί­ποτε, μα πραγ­μα­τικά τί­ποτε σ΄αυτη τη γή δεν μπο­ρεί ούτε κατά προ­σέγ­γιση να συ­γκρί­νε­ται με τον ου­ρανό. Τόσο απί­θανα ωραία εί­ναι εκεί! Σε κα­μιά πε­ρί­πτωση δεν πρέ­πει να χά­σουμε τον ου­ρανό, επειδή εί­ναι πο­λύ­τι­μος. ΄Ενας άνοιξε για μας την πόρτα προς τον ου­ρανό. Εί­ναι ο Ιη­σούς, ο Γιός του Θεού! Πάλι Αυ­τόν πρέ­πει να ευ­χα­ρι­στή­σουμε, ότι εί­ναι τόσο εύ­κολα να πάει κα­νείς στον ου­ρανό. Τώρα αυτό εξαρ­τά­ται μόνο από την επι­θυ­μία μας και την από­φασή μας.

Η σω­τη­ρία γί­νε­ται μόνο δια­μέ­σου του Κυ­ρίου Ιη­σού

Στις Πρά­ξεις των Απο­στό­λων 2:21 δια­βά­ζουμε κάτι πάρα πολύ σπου­δαίο: «Και ο κα­θέ­νας, που θα επι­κα­λε­στεί το όνομα του Κύ­ριου, θα σω­θεί.» Εί­ναι φράση κλει­δίου στην Καινή Δια­θήκη. ΄Οταν ο από­στο­λος Παύ­λος ήταν στη φυ­λακή στους Φι­λίπ­πους, έφερε τη συ­νο­μι­λία με τον δε­σμο­φύ­λακα στο πιό ου­σια­στικό, το πιο σπου­δαίο πράγμα για τον άν­θρωπο – την αι­ώ­νια ζωή: «Πί­στεψε στον Κύ­ριο Ιη­σού Χρι­στό, και θα σω­θείς, εσύ και η οι­κο­γέ­νειά σου!» (Πρά­ξεις των Απο­στό­λων 16:31). Αυτό το διάγ­γελμα εί­ναι σύ­ντομο, αλλά απο­φα­σι­στικό και αλ­λά­ζει τη ζωή. Ακόμα την ίδια νύ­χτα ο δε­σμο­φύ­λα­κας πί­στεψε στον Ιη­σού και με­τά­νοι­ωσε.

Από τι σώ­ζει ο Ιη­σούς; Ο κα­θέ­νας θα έκανε αυτό το ερώ­τημα: Από το δρόμο, που οδη­γεί προς την αι­ώ­νια κρίση, από την κό­λαση. Σχε­τικά με τον ου­ρανό και την κό­λαση η Βί­βλος λέει, ότι οι άν­θρω­ποι θα εί­ναι αι­ώ­νια εκεί. Ο ένας τό­πος εί­ναι φρι­κώ­δης, και ο άλ­λος – υπέ­ρο­χος! Τρί­τος τό­πος δεν υπάρ­χει. Πέ­ντε λε­πτά μετά το θά­νατο κα­νείς δε θα πεί, ότι με το θά­νατο τε­λειώ­νουν όλα. Με την προ­σω­πι­κό­τητα του Ιη­σού λύ­ο­νται όλα. Η αι­ώ­νια πα­ρα­μονή μας εξαρ­τά­ται μόνο από μια προ­σω­πι­κό­τητα: από τον Ιη­σού και τη σχέση μας μ΄Αυ­τόν!

Όταν ήμουν στην Πο­λω­νία, τα­ξι­δεύ­νο­τας για να εκ­φωνώ κη­ρύγ­ματα, επι­σκευ­θή­καμε το πα­λιό στρα­τό­πεδο συ­γκέ­ντρω­σης ΄Αου­σβιτς. Τρο­μερά πράγ­ματα εί­χαν συμ­βεί εκεί κατά το Δεύ­τερο πα­γκό­σμιο πό­λεμο. Από το 1942 ως 1944 εδώ πνί­γη­καν και μετά κά­η­καν πάνω από 1,6 εκα­τομ­μύ­ρια άτομα, προ­πα­ντός Ευ­ραίοι. Στη λο­γο­τε­χνία αυτό το στρα­τό­πεδο ονο­μά­ζε­ται «Η κό­λαση του Άου­σβιτς». Σκευ­τό­μουν γι΄αυτή την ονο­μα­σία, όταν μια ερ­γά­τριά μας πήγε σ΄ένα θά­λαμο αε­ρίου, στον οποίο δια μίας θα­να­τώ­νο­νταν από 600 άτομα. Ήταν αφά­ντα­στα τρο­μερό. Αλλά αυτή εί­ναι η κό­λαση;

Σαν ομάδα του­ρι­στών τότε θέ­λαμε να δούμε το θά­λαμο αε­ρίου, διότι το 1945 η φρίκη είχε στα­μα­τή­σει. Το στρα­τό­πεδο εί­ναι ανοι­χτό τώρα για επι­σκέ­πτες και κα­νείς πια εκεί δε θα βα­ζα­νι­στεί και πνι­γεί. Οι θά­λα­μοι αε­ρίου του ΄Αου­σβιτς απο­πε­ρά­τω­σαν τα δαι­μό­νια βα­σα­νι­στή­ρια, αλλά η κό­λαση, που πε­ρι­γρά­φει η Βί­βλος εί­ναι αι­ώ­νια.

Στην αί­θουσα ει­σό­δου του ση­με­ρι­νού μου­σείου το βλέμμα μου κα­τευ­θύν­θηκε σε μια ει­κόνα, που έδει­χνε το σταυρό με το σώμα του Χρι­στού. Ένας φυ­λα­κι­σμέ­νος έχει χα­ρά­ξει την ελ­πίδα του στο Σταυ­ρω­μένο με ένα καρφί στον τοίχο. Αυ­τός ο ζω­γρά­φος πέ­θανε στο θά­λαμο αε­ρίου, αλλά γνώ­ριζε το Σω­τήρα Ιη­σού. Πέ­θανε σ΄ένα φρι­κώδη τόπο, αλλά γι΄αυ­τόν ήταν ανοι­χτός ο ου­ρα­νός. Η κό­λαση, για την οποία ο Κύ­ριος Ιη­σούς προ­ει­δο­ποιεί επί­μονα στην Καινή Δια­θήκη (π. χ. Ματ­θαίος 5:29-30, Ματ­θαίος 7:13, Ματ­θαίος 18:8), δέν έχει τε­λει­ωμό. Ο άν­θρω­πος, ο οποίος θα βρε­θεί μια φορά σ΄αυ­τήν, μέ­νει για πά­ντα εκεί. Η κό­λαση σε αντί­θεση με το Άου­σβιτς εί­ναι αι­ώ­νια.

Ο ου­ρα­νός εί­ναι επί­σης αι­ώ­νιος. Εί­ναι ο τό­πος, όπου ο Θεός θέ­λει να μας πάει όλους. Γι΄αυτό μην απο­ρί­πτετε την πρό­σκληση να μπείτε σ΄αυ­τόν. Φω­νάξτε το όνομα του Κυ­ρίου Ιη­σού και κρα­τή­στε θέση στον ου­ρανό! Ύστερα από ένα κή­ρυγμα μία γυ­ναίκα πολύ εη­θου­σια­σμένα με ρώ­τησε: «Μπο­ρεί ένας άν­θρω­πος να κρα­τή­σει θέση στον ου­ρανό; Αυτό ηχεί σαν του­ρι­στικό γρα­φείο.». Συμ­φωνώ μαζί της. Αλλά όποιος δεν αγκα­ζά­ρει, δεν έρ­χε­ται στο στόχο. Αν θέ­λετε να πε­τά­ξετε για τη Χα­βάη, χρειά­ζε­στε ισχύον ει­σι­τή­ριο. Ξα­να­ρώ­τησε: «Μά­λι­στα, μα πρέ­πει να πλη­ρω­θεί το ει­σι­τή­ριο;» Ω, βέ­βαια, το ει­σι­τή­ριο για τον ου­ρανό επί­σης! Αλλά αυτό εί­ναι τόσο ακριβό, ότι κα­νέ­νας μας δεν μπο­ρεί να το πλη­ρώ­σει. Η αμαρ­τία μας εί­ναι εμπό­διο. Ο Θεός δεν ανέ­χε­ται στον ου­ρανό Του κα­μία αμαρ­τία. Όποιος μετά αυτή τη ζωή θέ­λει να πε­ρά­σει την αι­ω­νιό­τητα στον ου­ρανό κο­ντά στο Θεό, πρέ­πει πρώτα να απαλ­λα­χτεί από το πταί­σμα και την αμαρ­τία του. Αυτή η απαλ­λαγή μπο­ρούσε να πραγ­μα­το­ποι­η­θεί μόνο από μια ανα­μάρ­τητη προ­σω­πι­κό­τητα και αυτή η προ­σω­πι­κό­τητα εί­ναι ο Ιη­σούς Χρι­στός. Μόνο Αυ­τός εί­ναι αξιό­πι­στος. Και Αυ­τός έχει πλη­ρώ­σει γιά όλους μας με το αίμα Του, με το θά­νατό Του στο σταυρό.

Και τι πρέ­πει τώρα να κάνω, για να πάω στον ου­ρανό; Ο Θεός απευ­θύ­νει την πρό­σκλησή Του για σω­τη­ρία προς εμάς με τον ίδιο τροπο, όπως ο οι­κο­δε­σπό­της του εορ­τα­σμού. Με επι­μονή, πολ­λοι στί­χοι στη Βί­βλο μας προ­σκα­λούν να αντα­πο­κρι­θούμε στην κλήση του Θεού:

• «Αγω­νί­ζε­στε να μπείτε μέσα από την στενή πύλη!» (Λου­κάς 13:24).
• «Με­τα­νοείτε, επειδή πλη­σί­ασε η Βα­σι­λεία των ου­ρα­νών!» (Ματ­θαίος 4:17).
• «Μπείτε μέσα από τη στενή πύλη, επειδή πλα­τεία εί­ναι η πύλη και ευ­ρύ­χω­ρος ο δρό­μος, που φέρ­νει στην απώ­λεια, και πολ­λοί εί­ναι αυ­τοί, που μπέ­νουν μέσα απ΄αυτή. Επειδή στενή εί­ναι η πύλη, και θλιμ­μέ­νος ο δρό­μος, που φέρ­νει στη ζωή, και λί­γοι εί­ναι αυ­τοί, που τη βρί­σκουν!» (Ματ­θαίος 7:13-14).
• «Κράτα την αι­ώ­νια ζωή, στην οποία και προ­σκλή­θη­κες!» (΄Α προς Τι­μό­θεον 6:12)
• «Πί­στεψε στον Κύ­ριο Ιη­σού Χρι­στό, και θα σω­θείς, εσύ και η οι­κο­γέ­νειά σου!» (Πρά­ξεις των Απο­στό­λων 16:31).

Εί­ναι συ­γκλο­νι­στι­κές και επί­μο­νες προ­σκλή­σεις. Αι­σθα­νό­μα­στε τη σο­βα­ρό­τητα, την απο­φα­σι­στι­κό­τητα και την επι­μονή τους. Μόνο έτσι εμείς θα λά­βουμε αι­ώ­νια ζωή, όταν απα­ντή­σουμε στην πρό­σκληση για τον ου­ρανό με προ­σευχή, η οποία με απλά λό­για θα μπο­ρούσε να ηχεί έτσι:

«Κύ­ριε Ιη­σού, εγώ διά­βασα σή­μερα, ότι μόνο δια­μέ­σου Σου μπορώ να μπώ στον ου­ρανό. Εγώ θέλω μια μέρα να εί­μαι μαζί Σου στην Πα­ρά­δεισο. Γι΄αυτό Σε πα­ρα­καλώ να με σω­θείς από την κό­λαση, στην οποία θα πή­γαινα λόγω των αμαρ­τίων μου. Διότι Εσύ τόσο πολύ με αγα­πάς, που πέ­θα­νες στο Σταυρό για χάρη μου και πλή­ρω­σες εκεί την τι­μω­ρία για τις αμαρ­τίες μου. Εσύ βλέ­πεις όλο το φταί­ξιμό μου από τα παι­δικά μου χρό­νια μέ­χρι σή­μερα. Εσύ ξέ­ρεις κάθε αμαρ­τία, όλα, τα οποία θυ­μά­μαι τώρα, αλλά και όλα, που έχω πιά ξε­χά­σει. Εσύ ξέ­ρεις κάθε συ­γκί­νηση της καρ­διάς μου. Μπρο­στά Σου εί­μαι σαν ανοι­χτό βι­βλίο. Τέ­τοιος, όπως εί­μαι, δεν μπορώ να έρθω στον ου­ρανό. Σε πα­ρα­καλώ, συγ­χώ­ρεσε τις αμαρ­τίες μου, για τις οποίες εγώ απο καρ­διάς λυ­πού­μαι. Έλα τώρα, Θεέ μου, στη ζωή μου και ανα­νέ­ωσέ την. Βοή­θησέ με να αρ­νηθώ κά­θετι, που δεν εί­ναι δί­καιο μπρο­στά Σου, και χά­ρισέ μου νέες συ­νή­θειες, που εί­ναι υπό την ευ­λο­γία Σου. Άνοιξέ μου την πρό­σβαση στο Λόγο Σού, τη Βί­βλο. Βοή­θησέ με να μάθω τι θέ­λεις να μου πεις και δως μου υπά­κουη καρ­διά, για να κάνω αυτά, που εί­ναι αρε­στά Σου. Απο΄δώ και μπρος να εί­σαι Εσύ ο Κύ­ριός μου. Θέλω να σε ακο­λουθώ, δείξε μου το δρόμο, στον οποίο πρέ­πει να περ­πατώ σ΄όλους τους το­μείς της ζωης μου. Σ΄ευ­χα­ρι­στώ, που άκου­σες την προ­σευχή μου, πως τώρα μπορώ να εί­μαι παιδί Θεού, το οποίο μία μέρα θα εί­ναι μαζί Σου στην Πα­ρά­δεισο. Αμήν.»

Προφ. Δρ. Βέρ­νερ Γίτ