Wir verwenden Cookies, um die Benutzerfreundlichkeit dieser Webseite zu erhöhen (mehr Informationen).

Prof. Dr. Werner Gitt

Πώς να πάω στον ουρανό;

Die grundlegende Frage, die suchende Menschen sich stellen, wird hier von Prof. Dr. Werner Gitt beantwortet. "Wie findet man den Himmel?" Auf jeden Fall nicht durch eigene Anstrengungen oder Konzepte. "Was aber bringt uns wirklich in den Himmel?" Gott hat die Einladungen für den Himmel schon verteilt wie im Gleichnis des Menschen, der zu einem großen Fest Einladungen verschickte. Doch viele Menschen redeten sich heraus.

Prof. Dr. Gitt ruft dazu auf, nicht so "kurzsichtig" wie diese Leute zu sein. Jesus will uns vor der Hölle erretten und diese wird kein Vergleich zu der sogenannten "Hölle von Auschwitz" sein. Er hat am Kreuz für unsere Schuld bezahlt, wir müssen diese Einladung nur annehmen, dann ist ein Platz im Himmel "gebucht". Ein Entscheidungsgebet soll den Lesern dabei helfen.

Dieses Traktat eignet sich besonders gut zur Weitergabe an suchende Menschen!

8 Seiten, Best.-Nr. 120-12, Kosten- und Verteilhinweise | Eindruck einer Kontaktadresse


 Πώς να πάω στον ουρανό;

 Πολ­λοί άν­θρω­ποι πα­ρα­με­λούν το θέμα της αι­ω­νιό­τη­τας. Το ίδιο πα­ρα­τη­ρεί­ται και σ΄αυ­τούς, που σκέ­φτο­νται για το τέ­λος τους. Η Αμε­ρι­κα­νίδα ηθο­ποιός Ντριού Μπέ­ρι­μορ έπαιζε τον πρω­τα­γω­νι­στικό ρόλο σαν παι­δικό αστέρι στο φα­ντα­στικό φιλμ «Ο εξω­γήι­νος». Όταν ήταν 28 ετών (γεν­νή­θηκε το 1975), αυτή είπε: «Αν επι­βλη­θεί να πε­θάνω πριν από τη γάτα μου, τότε, πα­ρα­καλώ, δώ­στε της να φάει τη στά­χτη μου.» Δεν εί­ναι τρο­μερή αυτή η κο­ντόφ­θαλμη και πε­ρι­φρο­νη­τική θέση προς το θά­νατο;

Στους χρό­νους του Ιη­σού πολ­λοί άν­θρω­ποι ερ­χό­ταν σ΄Αυ­τόν και οι ανά­γκες τους σχε­δόν πά­ντοτε εί­χαν βιω­τικό χα­ρα­κτήρα:

  •  Δέκα λε­προί ήθε­λαν να θε­ρα­πευ­τούν (Λου­κάς 17:13).
  •  Τυ­φλοί ήθε­λαν να αρ­χί­σουν να βλέ­πουν (Ματ­θαίος 9:27).
  •  Άλ­λος άν­θρω­πος πε­ρί­μενε από τον Ιη­σού βοή­θεια στη μοι­ρα­σιά της κλη­ρο­νο­μίας (Λου­κάς 12:13-14).
  •  Φα­ρι­σαίοι ήρ­θαν με την ερώ­τηση αν πρέ­πει να πλη­ρώ­νουν φόρο στον Καί­σαρα (Ματ­θαίος 22:17).

Μόνο λί­γοι ήρ­θαν στον Ιη­σού, για να κα­τα­λά­βουν πώς πη­γαί­νει κα­νείς στον ου­ρανό. Ένας πλού­σιος νε­α­ρός Τον ζή­τησε με την ερώ­τηση: «Δι­δά­σκαλε αγαθέ, τι να ππράξω, γιά να κλη­ρο­νο­μήσω αι­ώ­νια ζωή;» (Λου­κάς 18:18). Ο Ιη­σούς του είπε να που­λή­σει όλα, που εί­ναι συν­δε­μένα με την καρ­διά του και να Τον ακο­λου­θή­σει. Αλλά ο νε­α­ρός ήταν πολύ πλού­σιος, δεν δέ­χτηκε τη συμ­βουλή Του και πα­ρα­τή­θηκε από τον ου­ρανό και την αι­ώ­νια ζωή. Υπήρ­χαν και άν­θρω­ποι, που γε­νικά δεν ζη­τού­σαν τον ου­ρανό, αλλά στη συ­νά­ντησή τους με τον Ιη­σού η προ­σοχή τους ήταν στραμ­μένη προς τον ου­ρανό. Και αμέ­σως άπλω­ναν το χέρι προς αυ­τόν. Ο Ζακ­χαίος ήθελε να δεί τον Ιη­σού μόνο από πε­ρι­έρ­γεια. Αλλά βρήκε πολύ πε­ρισ­σό­τερο απ΄αυτά, που πε­ρί­μενε. Μετά την επί­σκεψη του Ιη­σού στο σπίτι του, να το πούμε έτσι, για καφέ μόνο, ο Ζακ­χαίος βρήκε τον ου­ρανό. Ο Ιη­σούς το ισχυ­ρί­στηκε: «Σή­μερα έγινε σω­τη­ρία σ΄αυτό το σπίτι» (Λου­κάς 19:9).

Πως να βρούμε τον ου­ρανό;

Από τα ανα­φερ­θέ­ντα ως εδώ μπο­ρούμε να συ­μπε­ρά­νουμε:

  • Τη Βα­σι­λεία των Ου­ρα­νών μπο­ρούμε να τη βρούμε ακρι­βώς σε μια κα­θο­ρι­σμένη μέρα. Εί­ναι καλό να το ξέ­ρει κα­νείς, διότι ανα­φέ­ρε­ται και σε σένα, αγα­πητέ ανα­γνώ­στη! Σή­μερα, δια­βά­ζο­ντας αυ­τές τις γραμ­μές, εί­ναι δύ­να­τον να λά­βεις αι­ώ­νια ζωή από το Θεό.
  • Για να λά­βεις τη Βα­σι­λεία των Ου­ρα­νών, δεν πρέ­πει να κά­νεις κα­μιά επί­τευξη.
  • Ο άν­θρω­πος μπο­ρεί να βρεί τη Βα­σι­λεία των Ου­ρα­νών τε­λείως ανε­τοί­μα­στος.

Οι λα­χτά­ρες μας για το πώς να μπούμε στον ου­ρανό εί­ναι εντε­λώς λαν­θα­σμέ­νες, αν δεν προέρ­χο­νται από τις αρ­χές του Θεού. Μια τρα­γου­δί­στρια δη­μο­τι­κών τρα­γου­δίων σε τρα­γούδι της για τον κλό­ουν, ο οποίος μετά από πο­λύ­χρονη ερ­γα­σία στο τσίρκο το εγκα­τα­λεί­πει, λέει: «Αυ­τός οπωσ­δή­ποτε θα πάει στον ου­ρανό, γιατί έκανε τους αν­θρώ­πους ευ­τυ­χι­σμέ­νους». Μία πλού­σια δω­ρή­τρια χτί­ζει σπίτι για τους φτω­χούς, στο οποίο μπο­ρούν να ζουνε 20 γυ­ναί­κες. Το έκανε, αλλά με έναν όρο: Οι γυ­ναί­κες εί­ναι υπο­χρεω­μέ­νες κάθε μέρα να προ­σεύ­χο­νται μία ώρα για τη σω­τη­ρία της ψυ­χής της.

Να κά­νεις τους αν­θρώ­πους ευ­τυ­χι­σμέ­νους εί­ναι καλό, αλλά εί­ναι όμως αυ­τός ο τρό­πος να μπούμε στον ου­ρανό;

Για να μας απα­ντή­σει σ΄αυτή την ερώ­τηση, ο Ιη­σούς μας είχε διη­γη­θεί μία πα­ρα­βολή. Στο Ευ­αγ­γέ­λιο κατά Λουκά 14:16 Αυ­τός μι­λάει για έναν άν­θρωπο (που συμ­βο­λί­ζει τον Θεό), ο οποίος κά­νει με­γάλο εορ­τα­σμό (που συμ­βο­λί­ζει τον ου­ρανό) και στέλ­νει προ­σκλή­σεις μόνο σε εκλε­κτούς. Όλες οι απα­ντή­σεις των προ­σκα­λε­σμέ­νων εί­ναι απελ­πι­στι­κές: «Και άρ­χι­σαν όλοι με μία γνώμη να πα­ραι­τού­νται. Ο πρώ­τος του είπε: Αγό­ρασα ένα χω­ράφι... Και ένας άλ­λος είπε: Αγό­ρασα πέ­ντε ζευ­γά­ρια βό­δια... Και ένας άλ­λος είπε: Νυμ­φεύ­θηκα γυ­ναίκα και γι΄αυτό δεν μπορώ νάρθω.» (Λου­κάς 14:18-20). Ο Ιη­σούς απο­τε­λειώ­νει την πα­ρα­βολή με την κρίση του οι­κο­δε­σπότη: «Επειδή σας λέω, ότι κα­νέ­νας από εκεί­νους τους κα­λε­σμέ­νους άν­δρες δεν θα γευ­θεί το δεί­πνο Μου.» (Λου­κάς 14:24).

Από αυτά γί­νε­ται σα­φές, ότι ο άν­θρω­πος μπο­ρεί να απο­κτή­σει ή να χά­σει τον ου­ρανό. Το βα­σικό θέμα εί­ναι αν θα δε­χτούμε ή θα απορ­ρί­ψουμε την πρό­σκληση.

Μπο­ρούμε να μπούμε στον ου­ρανό με ακόμη πιο εύ­κολο τρόπο; Όχι! Αν μια μέρα πολ­λοί άν­θρω­ποι απορ­ρι­φτούν από τη Βα­σι­λεία των Ου­ρα­νών, δε θα εί­ναι γιατί δεν ήξε­ραν το δρόμο προς αυ­τήν, αλλά επειδή απέρ­ρι­ψαν την πρό­σκληση.

Οι τρεις άν­θρω­ποι από την πα­ρα­βολή δεν εί­ναι υπό­δειγμα για μας, επειδή κα­νείς τους δεν δέ­χτηκε την πρό­σκληση και δεν πήγε στον εορ­τα­σμό. Ξε­κό­φτει ο εορ­τα­σμός τότε; Κάτι άλλο! Μετά τις αρ­νή­σεις ο οι­κο­δε­σπό­της έστειλε προ­σκλή­σεις πα­ντού. Αλλά αυ­τές δεν εί­ναι πιά οι προ­σκλή­σεις με χρυσά γράμ­ματα. Τώρα ισχύει μόνο η απλή κλήση: «Ελάτε!» Και ο κα­θέ­νας, που θα δε­χτεί την πρό­σκληση, λαμ­βά­νει σί­γουρη θέση στον εορ­τα­σμό. Τί έγινε; Μά­λι­στα, οι άν­θρω­ποι πή­γανε σε σω­ρούς. Σε λίγο ο οι­κο­δε­σπό­της έκανε ισο­λο­γι­σμό: Έχει άλ­λες ελεύ­θε­ρες θέ­σεις! Και είπε στους δού­λους του: «Εξέλ­τετε ξανά! Κα­λέ­στε ακόμα!»

Σ΄αυ­τόν τον τόπο θέλω να απευ­θύνω την πα­ρα­βολή προς εμάς, επειδή αυτή ανα­φέ­ρε­ται ακρι­βώς στη ζωή μας σή­μερα. Υπάρ­χουν ακόμα ελεύ­θε­ρες θέ­σεις στον ου­ρανό και ο Θεός σή­μερα σου λέει: «Έλα, πάρε τη θέση σου στον ου­ρανό! Να εί­σαι έξυ­πνος και φύ­λαξε θέση στην αι­ω­νιό­τητα! Κάν΄το σή­μερα!»

Ο ου­ρα­νός είνα αφά­ντα­στα ωραίος και γι΄αυτό ο Κύ­ριος Ιη­σούς τον συ­γκρί­νει με εορ­τα­σμό. Στην ΄Α Επι­στολή προς τους Κο­ριν­θί­ους 2:9 ανα­φέ­ρε­ται: «Εκείνα, που μάτι δεν είδε, και αυτί δεν άκουσε, και σε καρ­διά αν­θρό­που δεν ανέ­βη­καν, τα οποία ο Θεός ετοί­μασε γι΄αυ­τούς, που Τον αγα­πούν.» Τί­ποτε, μα πραγ­μα­τικά τί­ποτε σ΄αυτη τη γή δεν μπο­ρεί ούτε κατά προ­σέγ­γιση να συ­γκρί­νε­ται με τον ου­ρανό. Τόσο απί­θανα ωραία εί­ναι εκεί! Σε κα­μιά πε­ρί­πτωση δεν πρέ­πει να χά­σουμε τον ου­ρανό, επειδή εί­ναι πο­λύ­τι­μος. ΄Ενας άνοιξε για μας την πόρτα προς τον ου­ρανό. Εί­ναι ο Ιη­σούς, ο Γιός του Θεού! Πάλι Αυ­τόν πρέ­πει να ευ­χα­ρι­στή­σουμε, ότι εί­ναι τόσο εύ­κολα να πάει κα­νείς στον ου­ρανό. Τώρα αυτό εξαρ­τά­ται μόνο από την επι­θυ­μία μας και την από­φασή μας.

Η σω­τη­ρία γί­νε­ται μόνο δια­μέ­σου του Κυ­ρίου Ιη­σού

Στις Πρά­ξεις των Απο­στό­λων 2:21 δια­βά­ζουμε κάτι πάρα πολύ σπου­δαίο: «Και ο κα­θέ­νας, που θα επι­κα­λε­στεί το όνομα του Κύ­ριου, θα σω­θεί.» Εί­ναι φράση κλει­δίου στην Καινή Δια­θήκη. ΄Οταν ο από­στο­λος Παύ­λος ήταν στη φυ­λακή στους Φι­λίπ­πους, έφερε τη συ­νο­μι­λία με τον δε­σμο­φύ­λακα στο πιό ου­σια­στικό, το πιο σπου­δαίο πράγμα για τον άν­θρωπο – την αι­ώ­νια ζωή: «Πί­στεψε στον Κύ­ριο Ιη­σού Χρι­στό, και θα σω­θείς, εσύ και η οι­κο­γέ­νειά σου!» (Πρά­ξεις των Απο­στό­λων 16:31). Αυτό το διάγ­γελμα εί­ναι σύ­ντομο, αλλά απο­φα­σι­στικό και αλ­λά­ζει τη ζωή. Ακόμα την ίδια νύ­χτα ο δε­σμο­φύ­λα­κας πί­στεψε στον Ιη­σού και με­τά­νοι­ωσε.

Από τι σώ­ζει ο Ιη­σούς; Ο κα­θέ­νας θα έκανε αυτό το ερώ­τημα: Από το δρόμο, που οδη­γεί προς την αι­ώ­νια κρίση, από την κό­λαση. Σχε­τικά με τον ου­ρανό και την κό­λαση η Βί­βλος λέει, ότι οι άν­θρω­ποι θα εί­ναι αι­ώ­νια εκεί. Ο ένας τό­πος εί­ναι φρι­κώ­δης, και ο άλ­λος – υπέ­ρο­χος! Τρί­τος τό­πος δεν υπάρ­χει. Πέ­ντε λε­πτά μετά το θά­νατο κα­νείς δε θα πεί, ότι με το θά­νατο τε­λειώ­νουν όλα. Με την προ­σω­πι­κό­τητα του Ιη­σού λύ­ο­νται όλα. Η αι­ώ­νια πα­ρα­μονή μας εξαρ­τά­ται μόνο από μια προ­σω­πι­κό­τητα: από τον Ιη­σού και τη σχέση μας μ΄Αυ­τόν!

Όταν ήμουν στην Πο­λω­νία, τα­ξι­δεύ­νο­τας για να εκ­φωνώ κη­ρύγ­ματα, επι­σκευ­θή­καμε το πα­λιό στρα­τό­πεδο συ­γκέ­ντρω­σης ΄Αου­σβιτς. Τρο­μερά πράγ­ματα εί­χαν συμ­βεί εκεί κατά το Δεύ­τερο πα­γκό­σμιο πό­λεμο. Από το 1942 ως 1944 εδώ πνί­γη­καν και μετά κά­η­καν πάνω από 1,6 εκα­τομ­μύ­ρια άτομα, προ­πα­ντός Ευ­ραίοι. Στη λο­γο­τε­χνία αυτό το στρα­τό­πεδο ονο­μά­ζε­ται «Η κό­λαση του Άου­σβιτς». Σκευ­τό­μουν γι΄αυτή την ονο­μα­σία, όταν μια ερ­γά­τριά μας πήγε σ΄ένα θά­λαμο αε­ρίου, στον οποίο δια μίας θα­να­τώ­νο­νταν από 600 άτομα. Ήταν αφά­ντα­στα τρο­μερό. Αλλά αυτή εί­ναι η κό­λαση;

Σαν ομάδα του­ρι­στών τότε θέ­λαμε να δούμε το θά­λαμο αε­ρίου, διότι το 1945 η φρίκη είχε στα­μα­τή­σει. Το στρα­τό­πεδο εί­ναι ανοι­χτό τώρα για επι­σκέ­πτες και κα­νείς πια εκεί δε θα βα­ζα­νι­στεί και πνι­γεί. Οι θά­λα­μοι αε­ρίου του ΄Αου­σβιτς απο­πε­ρά­τω­σαν τα δαι­μό­νια βα­σα­νι­στή­ρια, αλλά η κό­λαση, που πε­ρι­γρά­φει η Βί­βλος εί­ναι αι­ώ­νια.

Στην αί­θουσα ει­σό­δου του ση­με­ρι­νού μου­σείου το βλέμμα μου κα­τευ­θύν­θηκε σε μια ει­κόνα, που έδει­χνε το σταυρό με το σώμα του Χρι­στού. Ένας φυ­λα­κι­σμέ­νος έχει χα­ρά­ξει την ελ­πίδα του στο Σταυ­ρω­μένο με ένα καρφί στον τοίχο. Αυ­τός ο ζω­γρά­φος πέ­θανε στο θά­λαμο αε­ρίου, αλλά γνώ­ριζε το Σω­τήρα Ιη­σού. Πέ­θανε σ΄ένα φρι­κώδη τόπο, αλλά γι΄αυ­τόν ήταν ανοι­χτός ο ου­ρα­νός. Η κό­λαση, για την οποία ο Κύ­ριος Ιη­σούς προ­ει­δο­ποιεί επί­μονα στην Καινή Δια­θήκη (π. χ. Ματ­θαίος 5:29-30, Ματ­θαίος 7:13, Ματ­θαίος 18:8), δέν έχει τε­λει­ωμό. Ο άν­θρω­πος, ο οποίος θα βρε­θεί μια φορά σ΄αυ­τήν, μέ­νει για πά­ντα εκεί. Η κό­λαση σε αντί­θεση με το Άου­σβιτς εί­ναι αι­ώ­νια.

Ο ου­ρα­νός εί­ναι επί­σης αι­ώ­νιος. Εί­ναι ο τό­πος, όπου ο Θεός θέ­λει να μας πάει όλους. Γι΄αυτό μην απο­ρί­πτετε την πρό­σκληση να μπείτε σ΄αυ­τόν. Φω­νάξτε το όνομα του Κυ­ρίου Ιη­σού και κρα­τή­στε θέση στον ου­ρανό! Ύστερα από ένα κή­ρυγμα μία γυ­ναίκα πολύ εη­θου­σια­σμένα με ρώ­τησε: «Μπο­ρεί ένας άν­θρω­πος να κρα­τή­σει θέση στον ου­ρανό; Αυτό ηχεί σαν του­ρι­στικό γρα­φείο.». Συμ­φωνώ μαζί της. Αλλά όποιος δεν αγκα­ζά­ρει, δεν έρ­χε­ται στο στόχο. Αν θέ­λετε να πε­τά­ξετε για τη Χα­βάη, χρειά­ζε­στε ισχύον ει­σι­τή­ριο. Ξα­να­ρώ­τησε: «Μά­λι­στα, μα πρέ­πει να πλη­ρω­θεί το ει­σι­τή­ριο;» Ω, βέ­βαια, το ει­σι­τή­ριο για τον ου­ρανό επί­σης! Αλλά αυτό εί­ναι τόσο ακριβό, ότι κα­νέ­νας μας δεν μπο­ρεί να το πλη­ρώ­σει. Η αμαρ­τία μας εί­ναι εμπό­διο. Ο Θεός δεν ανέ­χε­ται στον ου­ρανό Του κα­μία αμαρ­τία. Όποιος μετά αυτή τη ζωή θέ­λει να πε­ρά­σει την αι­ω­νιό­τητα στον ου­ρανό κο­ντά στο Θεό, πρέ­πει πρώτα να απαλ­λα­χτεί από το πταί­σμα και την αμαρ­τία του. Αυτή η απαλ­λαγή μπο­ρούσε να πραγ­μα­το­ποι­η­θεί μόνο από μια ανα­μάρ­τητη προ­σω­πι­κό­τητα και αυτή η προ­σω­πι­κό­τητα εί­ναι ο Ιη­σούς Χρι­στός. Μόνο Αυ­τός εί­ναι αξιό­πι­στος. Και Αυ­τός έχει πλη­ρώ­σει γιά όλους μας με το αίμα Του, με το θά­νατό Του στο σταυρό.

Και τι πρέ­πει τώρα να κάνω, για να πάω στον ου­ρανό; Ο Θεός απευ­θύ­νει την πρό­σκλησή Του για σω­τη­ρία προς εμάς με τον ίδιο τροπο, όπως ο οι­κο­δε­σπό­της του εορ­τα­σμού. Με επι­μονή, πολ­λοι στί­χοι στη Βί­βλο μας προ­σκα­λούν να αντα­πο­κρι­θούμε στην κλήση του Θεού:

  • «Αγω­νί­ζε­στε να μπείτε μέσα από την στενή πύλη!» (Λου­κάς 13:24).
  • «Με­τα­νοείτε, επειδή πλη­σί­ασε η Βα­σι­λεία των ου­ρα­νών!» (Ματ­θαίος 4:17).
  • «Μπείτε μέσα από τη στενή πύλη, επειδή πλα­τεία εί­ναι η πύλη και ευ­ρύ­χω­ρος ο δρό­μος, που φέρ­νει στην απώ­λεια, και πολ­λοί εί­ναι αυ­τοί, που μπέ­νουν μέσα απ΄αυτή. Επειδή στενή εί­ναι η πύλη, και θλιμ­μέ­νος ο δρό­μος, που φέρ­νει στη ζωή, και λί­γοι εί­ναι αυ­τοί, που τη βρί­σκουν!» (Ματ­θαίος 7:13-14).
  • «Κράτα την αι­ώ­νια ζωή, στην οποία και προ­σκλή­θη­κες!» (΄Α προς Τι­μό­θεον 6:12)
  • «Πί­στεψε στον Κύ­ριο Ιη­σού Χρι­στό, και θα σω­θείς, εσύ και η οι­κο­γέ­νειά σου!» (Πρά­ξεις των Απο­στό­λων 16:31).

Εί­ναι συ­γκλο­νι­στι­κές και επί­μο­νες προ­σκλή­σεις. Αι­σθα­νό­μα­στε τη σο­βα­ρό­τητα, την απο­φα­σι­στι­κό­τητα και την επι­μονή τους. Μόνο έτσι εμείς θα λά­βουμε αι­ώ­νια ζωή, όταν απα­ντή­σουμε στην πρό­σκληση για τον ου­ρανό με προ­σευχή, η οποία με απλά λό­για θα μπο­ρούσε να ηχεί έτσι:

«Κύ­ριε Ιη­σού, εγώ διά­βασα σή­μερα, ότι μόνο δια­μέ­σου Σου μπορώ να μπώ στον ου­ρανό. Εγώ θέλω μια μέρα να εί­μαι μαζί Σου στην Πα­ρά­δεισο. Γι΄αυτό Σε πα­ρα­καλώ να με σω­θείς από την κό­λαση, στην οποία θα πή­γαινα λόγω των αμαρ­τίων μου. Διότι Εσύ τόσο πολύ με αγα­πάς, που πέ­θα­νες στο Σταυρό για χάρη μου και πλή­ρω­σες εκεί την τι­μω­ρία για τις αμαρ­τίες μου. Εσύ βλέ­πεις όλο το φταί­ξιμό μου από τα παι­δικά μου χρό­νια μέ­χρι σή­μερα. Εσύ ξέ­ρεις κάθε αμαρ­τία, όλα, τα οποία θυ­μά­μαι τώρα, αλλά και όλα, που έχω πιά ξε­χά­σει. Εσύ ξέ­ρεις κάθε συ­γκί­νηση της καρ­διάς μου. Μπρο­στά Σου εί­μαι σαν ανοι­χτό βι­βλίο. Τέ­τοιος, όπως εί­μαι, δεν μπορώ να έρθω στον ου­ρανό. Σε πα­ρα­καλώ, συγ­χώ­ρεσε τις αμαρ­τίες μου, για τις οποίες εγώ απο καρ­διάς λυ­πού­μαι. Έλα τώρα, Θεέ μου, στη ζωή μου και ανα­νέ­ωσέ την. Βοή­θησέ με να αρ­νηθώ κά­θετι, που δεν εί­ναι δί­καιο μπρο­στά Σου, και χά­ρισέ μου νέες συ­νή­θειες, που εί­ναι υπό την ευ­λο­γία Σου. Άνοιξέ μου την πρό­σβαση στο Λόγο Σού, τη Βί­βλο. Βοή­θησέ με να μάθω τι θέ­λεις να μου πεις και δως μου υπά­κουη καρ­διά, για να κάνω αυτά, που εί­ναι αρε­στά Σου. Απο΄δώ και μπρος να εί­σαι Εσύ ο Κύ­ριός μου. Θέλω να σε ακο­λουθώ, δείξε μου το δρόμο, στον οποίο πρέ­πει να περ­πατώ σ΄όλους τους το­μείς της ζωης μου. Σ΄ευ­χα­ρι­στώ, που άκου­σες την προ­σευχή μου, πως τώρα μπορώ να εί­μαι παιδί Θεού, το οποίο μία μέρα θα εί­ναι μαζί Σου στην Πα­ρά­δεισο. Αμήν.»

Προφ. Δρ. Βέρ­νερ Γίτ